کد مطلب:119216 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131

(نامه دوازدهم)

این نامه در برگیرنده ی نصایح و پندهای ارزنده ای است كه فرماندهان نیروهای مسلح باید برای پیشرفت و پیروزی سربازان خود به آن توجه خاص و ویژه ای داشته باشند.

از خدا بترس، همان خدایی كه به ناچار باید ملاقاتش كنی و سرانجامی جز حضور در پیشگاهش نداری. جز با كسی كه با تو بجنگد پیكار مكن.

صبح و عصر حركت كن و هنگام گرمی روز به لشكر استراحت ده. در پیمودن راه آرامش به خرج ده! در ابتدای شب كوچ مكن كه خداوند شب را وسیله ی آرامش قرار داده و آن را برای اقامت و توقف تعیین كرده، نه كوچ و مسافرت. بنابراین شب هنگام بدنت را آرام كن و مركبها را نیز آسوده بگذار. پس آنگاه كه توقف نمودی به هنگام سحر یا وقتی كه سپیده دمید، به یاری خدا حركت كن. هرگاه دشمن را ملاقات كردی در میان یارانت قرار گیر.

نه آنقدر به دشمن نزدیك شو كه خیال شود آتش جنگ را تو می خواهی روشن كنی و نه آنقدر دور بایست كه گمان برده شود از نبرد می ترسی. (چنین باش) تا فرمان من به تو برسد، (اما به هوش باش) پیش از آن كه آنان را به صلح و مسالمت و راه خدا دعوت كنی و راه عذرشان را در پیشگاه خداوند ببندی، به خاطر عداوت خصوصی با آنان پیكار نكنی.

[صفحه 150]

صفحه 150.